ობინიცა

ობინიცა
დასახლებული პუნქტი
	ობინიცა;
ქვეყანა	ესტონეთი
კოორდინატები	57°48′35″ ჩ. გ. 27°26′33″ ა. გ. / 57.80972° ჩ. გ. 27.44250° ა. გ.
ფართობი	2.81 კმ²
მოსახლეობა	142 (2019) კაცი
	ობინიცა ვიკისაწყობში

ობინიცა ( ესტ. Obinitsa ), ასევე ობინისტე, აბინიცა, კირიკმეე — სოფელი ესტონეთში, ვირუმაას მაზრის სეტომაას მუნიციპალიტეტში. ისტორიულად ეკუთვნოდა მოკორნულკის ნულკს.

ესტონეთის 2017 წლის ადგილობრივი თვითმმართველობის ადმინისტრაციულ რეფორმამდე სოფელი მერემეეს სოფლის მუნიციპალიტეტის ნაწილი იყო.^[1]

გეოგრაფია[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]

ობინიცა მდებარეობს მდინარე პიუსას ხეობის ფერდობებზე, ვოლოსტის ადმინისტრაციული ცენტრიდან — სოფელ ვარკასადან — 19 კმ-ში და ტალინიდან 280 კმ-ში.

მოსახლეობა[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]

2011 წლის აღწერის მიხედვით, სოფელ ობინიცაში ცხოვრობდა 135 ადამიანი, აქედან 128 (94,8). %) იყვნენ ესტონელები ( ეროვნებათა ჩამონათვალში სეტუს ეთნიკური ჯგუფი არ ფიგურირებდა). ^[2] ^[3] სოფელში ასევე ცხოვრობს რამდენიმე რუსი, ხანტი და უდმურტი. ისინი ძირითადად ქრისტიანები არიან.

2021 წლის მონაცემებით სოფელში ცხოვრობდა 147 კაცი (64 კაცი და 83 ქალი), აქედან 127 (86,4). %) — ესტონელები; 17 წლამდე ასაკის ბავშვების რაოდენობა 20 პირს შეადგენდა საპენსიო ასაკის (65 წლის და უფროსი ასაკის) 44 პირია.

სოფელ ობინიცას მოსახლეობა სსრკ-ისა და ესტონეთის სტატისტიკის დეპარტამენტის მოსახლეობის აღწერის მიხედვით :

წელიწადი	1959	1970	1979	1989	2000	2011	2017	2018	2019	2020	2021
ადამიანური	147	↗ 207	↗ 294	↗ 321	↘ 240	↘ 135	↗ 148	↘ 147	↘ 142	↘ 134	→ 134 ( ↗ 147*)

*2021 წლის აღწერის მონაცემებზე დაყრდნობით

ისტორია[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]

პირველი წერილობითი წყარო 1652 წლით თარიღდება, თუმცა არქეოლოგებმა აქ 1600 წლით დათარიღებული საცხოვრებელი აღმოაჩინეს. მთაზე ადამიანის საცხოვრებლის კვალის არსებული კვლევები ასევე თარიღდება V-XVII საუკუნეებით, აღმოჩენილია ბალტიისპირულ-ფინურ ტომებთან დაკავშირებული არქეოლოგიური ობიექტები. ათას ხუთასი წლის წინ ადგილობრივი მოსახლეობის ძირითად საქმიანობას თახვებზე ნადირობა, მეცხოველეობა და სოფლის მეურნეობა წარმოადგენდა. შემდეგ მოსახლეობამ მინდვრის მიწათმოქმედებას, სელის მოყვანას და მეფუტკრეობას მიჰყო ხელი.^[4]

1652 წლის წერილობით წყაროებში მოხსენიებულია ავინჩიშცე, 1686 — ოვინჩიშჩე, დაახლოებით 1790 წელს — ავინჩიშჩა, 1849 — ობინიცა , 1874 — Obinitsa, 1897 — პოდოვინჩიშჩე ( უდაბნო ), დაახლოებით 1904 წელს — Abinitsa. ^[5] რუსეთის იმპერიის სამხედრო ტოპოგრაფიულ რუქებზე (1866–1867), რომელიც მოიცავდა ლივონიის გუბერნია. სოფელი მონიშნულია როგორც ოვინჩიშჩე .

დღეს მოსახლეობა სოფლის მეურნეობით, ცხვრის მოშენებით, ხე-ტყის გაყიდვით, ტურიზმითა და მეწარმეობით არის დაკავებული. ისინი ასევე აქტიურად უჭერენ მხარს ხალხურ ხელოვნებას: ამზადებენ ვერცხლის ჭურჭელს, მისდევენ ქარგვას, ქსოვას, იცავენ ეროვნული სამზარეულოს ტრადიციებს.

2015 წელს ობინიცა, ორ სხვა დასახლებასთან ერთად ( უდმურტის სოფელი სტარიე ბიგი და კარელიური სოფელი ვეშკელიცა ) გახდა ფინო-უგიური სამყაროს კულტურული დედაქალაქის ტიტულის მოპოვების კანდიდატი. თუმცა ობინიცა უკვე ესტონეთის ერთ-ერთი სავიზიტო ბარათია. ყოველ 8 წელიწადში ერთხელ აქ აღინიშნება სეტუს სამეფოს დღეები ( "Peko Helü" ). ობინიცას წელიწადში საშუალოდ 10 000 ტურისტი სტუმრობს.^[6]

ღირსშესანიშნაობები[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]

ობინიციდან კილომეტრში მდებარეობს ესტონეთის სამოციქულო მართლმადიდებლური უფლის ფერისცვალების ეკლესია (1952);
სეტუს სახალხო მუზეუმის ქოხი;
სეტუს საზოგადოებების სახლი, სადაც შესაზლებელია სოციალიზაცია და სეტუს ხალხური კერძების დაგემოვნება;
ატელიე-გალერეა „ ჰალას კუნი “ („მწვანე ბაყაყი“), სადაც იმართება ფინო-უგიური გამოფენები, ხალხური თეატრის სპექტაკლები, ტარდება ხალხური ხელოვნების გაკვეთილები ვერცხლის ხალხური სამკაულების და პენოგრაფიის დასამზადებლად;
ჰილანა ტაარკას ძეგლი.